De Limburgse Zahra Nabrhouh (29) studeerde af op een mannenschoenenlijn, een ode aan haar vaders nomadenroots. Het groeide uit tot het label Mr. Ali, schrijft het Parool.
De Limburgse Zahra Nabrhouh (29) studeerde af op een mannenschoenenlijn, een ode aan haar vaders nomadenroots. Het groeide uit tot het label Mr. Ali, schrijft het Parool.
In haar appartement op de Nieuwendijk zit Zahra Nabrhouh aan tafel. Voor haar staan sneakers, laarzen en brogues – met militaire precisie in rijtjes van drie uitgestald. Ze houdt van een georganiseerd leven. “Ik plan het liefst elk uur van de dag in”, zegt Nabrhouh. Ze gaat door totdat ze tevreden is, hoe lang die weg ook is.
In onbekende wegen en avonturen liggen haar roots. Haar familie behoort tot de Marokkaanse Ait Jassine stam, een nomadenvolk uit de woestijn. “Mijn pa, Ali, trok toen hij jong was door de woestijn en kwam een paar Fransen tegen. Ze zochten mankracht voor in de mijnen. Hij kwam naar Frankrijk en later naar Nederland.”
Nomadenroots
Ze groeide op in Weert met acht broers en zussen. “Ik was niet de slimste thuis. Na de basisschool ging ik naar het leerwegondersteunend onderwijs. Ik koos een technische school, waar ik leerde schilderen, bouwen en klussen. Daarna volgde ik een interieur-, styling- en architectuuropleiding aan het SintLucas in Boxtel. Tijdens het vak presentatie en etaleren sloeg de vonk over. Toen voelde ik dat ik wat met mode wilde doen. Zo belandde ik op het Amsterdam Fashion Institute.”
In 2011 overleed de vader van Nabrhouh na een kort ziekbed. Twee jaar later begon ze met haar afstudeerproject: een collectie schoenen geïnspireerd op de nomadenroots van haar vader, in een modern, conceptueel jasje. De keus voor een naam was snel gemaakt. “‘Mr.’ staat voor het moderne Westen, en ‘Ali’, nou ja dat spreekt voor zich.”
Mannenwereld
Om haar studies te betalen had ze een parttime horecabaan en ze is nog altijd een werkpaard, geen showpony. Nabrhouh heeft, naast haar bedrijf, een parttimebaan bij jeanslabel G-Star én werkt als freelancer om haar schoenenlijn te financieren. “Mijn moeder noemt me een robot. Ik sta aan óf uit. Ik werk of ik slaap. Ik vind het moeilijk om te chillen.”
“Ik denk dat ik door mijn positieve instelling weinig last heb van een cultuurverschil. Wél toen ik in 2013 in Marokko was om de productie voor mijn eerste collectie op te zetten. Dat ging ontzettend moeizaam. Ik werd in het begin behandeld als een buitenstaander. Zakendoen is echt een mannenwereld, ze namen me totaal niet serieus.”
Afgepoeierd
“Ik gaf tien mensen een opdracht om samples te maken. Het resultaat was niet best, maar een leerbewerker had een paar mooie schoenen gemaakt. Ik besloot om mijn collectie door hem te laten maken. Ik dacht slim te zijn door hem vooraf al wat te betalen, maar dat werkte averechts. Ik had tien schoenen besteld en het duurde en het duurde maar. Ik werd elke keer afgepoeierd. Uiteindelijk duurde het zes weken voordat de schoenen klaar waren.”
Haar moeder noemt haar investeringen geldverspilling. Nabrhouh: “‘Als je al dat geld in een potje had gestopt, had je nu een huis kunnen kopen’, zegt ze vaak. Mijn broers en zussen vinden het leuk wat ik doe, maar mijn grootste fan is mijn nichtje van dertien. Die slaapt nog net niet in haar Mr. Ali-schoenen.”
Instapschoen
De geest van haar geliefde vader vind je niet alleen terug in de naam van het schoenenlabel. Het handelsmerk van Mr. Ali zijn de hielstukken; sommige kun je naar binnen klappen en anderen zijn gemaakt van een bijzonder materiaal als pvc.
“Mijn vader was altijd goed gekleed. Alleen had hij vaak haast en wilde hij nooit bukken om zijn schoenen aan te doen. Hij ging op de achterkant van zijn schoenen staan en maakte zo van elke schoen een instapschoen. Dan liep hij op straat in een zwarte outfit en zag je zijn witte sokken onder zijn broek uit piepen.”
Eén exemplaar
Nabrhouhs ontwerpen staan bij XBank en Ontfront. Voor een paar Ali’s betaal je tussen de 130 en 220 euro. Van elk ontwerp produceert ze per maat één exemplaar: van maat 36 tot maat 46.
“Ik heb nog maar één keer een serie herhaald, dat was een uitzondering omdat ze supersnel waren uitverkocht. Ik maak schoenen zoals een kok kookt: met de materialen die ik op dat moment heb. Ik heb geen materiaalvoorraad, dus het is elke keer een beetje een verrassing wat er uit de keuken komt.”
